What I think About When I'm Running, By Andreas Michaelides

What do  I think when I run.

Well, there are a lot of answers to that question. For someone to be able to give an original reply, it must fulfill one crucial role.

Running should be part of you, it should be a lifestyle.

When I first started running I wasn’t thinking anything; I was too focus on putting one leg in front of the other and making sure that I finish the race  and have enough energy to get into my car and drive home safely Of course, back then the distances I was running were short, max I did in training the first six months of my running career was 10k!

It was when I started running longer distances like half marathons and marathons that I realized that being focused on your breathing and your running technique for hours was a deal breaker.

That’s when I realise that in order not to go crazy I had to occupy my mind with things that would make my mind wander off in other greener pastures.

When I ran my first marathon in 2011, the classical marathon, it starts from the city of Marathon. Thus, it's named, and we finished in Athens, I applied something that I still do sometimes when I am too bored while running for a long time. Yes, at times I get bored while running.

What I do is this. I associate every kilometer I finish with my age. So when I finish the first km I start thinking where were I when I was one year old, where my parents were, where I was born, how I was born and other thoughts like that. 

When I finished my first marathon, I was 36 years. At some point when I finished km number 37, I couldn’t remember something because, duh, it was in the future for me so I was thinking the stuff I could do in one year from now, places to visit and so on.

That was in the past. Now my way of thinking while I run it changed considerably.
Before I will either think too much of the past or overthink the future which a lot of the times would stress me out.

For example, I be running a half-marathon I be on the 5k mark and I would think how many more km I have something that will make me sad and disappointed, or I would believe that I only made 5k thus far and also throw me off.

Now I don’t have that problem anymore. Now instead of thinking of past or future I just remain in the present situation, I train myself to think and act in the present.

It doesn’t take long for my mind to wonder after focusing on the moment, and it starts to give me thoughts and feedback I never thought It was in me.

Now when I run I solve problems that I have at my work, I write articles and books in my head. I review and self-critic myself of things I did and how well I did them. 

Anything and everything come to mind and its good because the only thing that doesn’t pop into my mind when I am in that state is how many km are left in the race, not my tempo is not fast enough, running worries, anxieties, and stressful thinking is not there anymore for me.

Sometimes I will get into a dialog with a real person either at work or home or an imaginary one. After I finish arguing, I am so surprised to see that a considerable amount of times has passed but for me, it was only minutes. How cool is that?

Well, I hope I helped you with this little story of mine.

Have a healthy and happy day
​
My warmest Regards
Andreas Michaelides 
www.thirsty4health.com

---

Τί σκέφτομαι όταν τρέχω.
​
Υπάρχουν πολλές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα. Για να απαντηθεί με κάποιου είδους αξιοπιστία πρέπει να ικανοποιείται ένας αναγκαίος κανόνας.

Το τρέξιμο θα πρέπει να είναι κομμάτι της καθημερινότητας σου πρέπει να είναι τρόπος ζωής.
​
Όταν πρωτάρχισα τρέξιμο δεν σκεφτόμουν τίποτα κατά τη διάρκεια του. Το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν να βάζω το ένα πόδι μπροστά από το άλλο έτσι ώστε να τερματίσω τον αγώνα. Αφού τελείωνα το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να μαζέψω ότι ενέργεια μου απόμεινε έτσι ώστε να οδηγήσω με ασφάλεια πίσω στο σπίτι μου.

Φυσικά τότε οι αποστάσεις που κάλυπτα ήταν μικρές. Η μεγαλύτερη ήταν δέκα χιλιόμετρα και την είχα κάνει σε προπόνηση.

Μετά όταν άρχισα να τρέχω ήμι-μαραθωνίους και μαραθώνιους διαπίστωσα ότι το να είσαι εστιασμένος και προσηλωμένος συνέχεια  για ώρες σε τεχνική και αναπνοές ήραν ψυχοφθόρο και μου έριχνε το ηθικό.

Τότε συνειδητοποίησα ότι για να μην τρελαθώ έπρεπε να απασχολώ το μυαλό μου με ιδέες; και πράγματα τα οποία δεν είχαν άμεση σχέση με το τρέξιμο και τον αγώνα.

Όταν έτρεξα τον πρώτο μου μαραθώνιο το 2011 στην Ελλάδα εφάρμοσα κάτι το οποίο μέχρι σήμερα αραιά πυκνά το εφαρμόζω.

Αυτό που κάνω είναι το εξής συσχετίζω το κάθε χιλιόμετρο που κάλυψα με την ηλικία μου. Π.χ. μόλις κάλυψα το πρώτο χιλιόμετρο σκεφτόμουν πώς ήταν η ζωή των γονιών μου όταν εγώ ήμουν ενός έτους και διάφορα άλλα όπως πού και πώς γεννήθηκα.

Όταν τερμάτισα τον πρώτο μου μαραθώνιο ήμουν 36 ετών σε κάποια φάση του αγώνος τελείωσα το 37ο χιλιόμετρο και επειδή ήταν στο μέλλον άρχισα να σκέφτομαι τί θα κάνω σε ένα χρόνο από τώρα. 
Αυτό το έκανα κατά κόρον στο παρελθόν τώρα πιο ώριμος δρομέας, έτσι θέλω να πιστεύω, διάγω διαφορετική προσέγγιση  και έχει αλλάξει ριζικά ο τρόπος και το τί σκέφτομαι πλέον.

Πριν θα σκεφτόμουν υπερβολικά το πρόσφατο παρελθόν καθώς έτρεχα, π.χ. αν έτρεχα ήμι-μαραθώνιο και είχα καλύψει τα πέντε χιλιόμετρα με έπιανε απογοήτευση διότι κάλυψα μόνο 5 και αν σκεφτόμουν πόσα έμειναν (μέλλον) πάλι με έριχνε ψυχολογικά.

Τώρα έπαψα να σκέφτομαι παρελθόν και μέλλον αλλά σκέφτομαι μόνο την παρούσα κατάσταση μου, έχω εκπαιδεύσει τον νου μου να δρα σε αυτή τη φάση.

Όταν διαλογίζομαι το παρόν τότε το μυαλό μου αρχίζει και περιπλανιέται σε άλλες σκέψεις οι οποίες δεν έχουν άμεση σχέση με το τρέξιμο. Μου έρχονται σκέψεις στο μυαλό που δεν νόμιζα ποτέ ότι είχα, βαθειά κρυμμένες στα άδυτα του υποσυνείδητου μου.

Τώρα όταν τρέχω λύνω προβλήματα της καθημερινότητας μου, γράφω άρθρα και βιβλία στο μυαλό μού, κάνω αυτοκριτική και πολλά άλλα.

Έχω μύριες σκέψεις στο μυαλό μου τώρα αλλά τουλάχιστον δεν είναι σκέψεις που με αγχώνουν και με εμποδίζουν ψυχολογικά να τρέξω.

Κάποιες φορές θα εισέλθω σε διάλογο με κάποιον που γνωρίζω, φίλο, συγγενή ή και εντελώς ξένο. Όταν τελειώσω την κουβέντα μου πολλές φορές ξαφνιάζομαι που ο χρόνος κύλισε τόσο γρήγορα.

Ελπίζω να βοήθησα εκεί που πρέπει .
Θερμούς χαιρετισμούς
Αντρέας Μιχαηλίδης
www.thirsty4health.com